Scintigrafi ja bubrega s 99Tcm -D MSA je danas opće prihvaćena metoda (,,zlatni standard") za prikaz parenhimskih oštećenja kod febrilnih infekcija urinamog trakta, odnosno akutnog pijelonefritisa. Dinamička scintigrafija s 99Tcm -MAG3 se rutinski ne upotrebljava u tu svrhu, iako se taj radiofarmak, u ranoj fazi studije, koncentrira u bubrežnom parenhimu. CILJ istraživanja je bio ustanoviti kako se s 99Tcm -MAG3 prikazuje bubrežni parenhim u akutnoj fazi pijelonefritisa kod djece, te utvrditi moguće scintigrafske promjene nakon najmanje 6 mjeseci od početka bolesti; istražiti da li MAG3 scintigrafija može s jednakom pouzdanošću i osjetljivošću poslužiti u detekciji parenhimskih oštećenja kao i DMSA, usporediti rezultate dobivene scintigrafskim metodama sa ultrazvučnim nalazima bubrega, te istražiti mogući povezanost vezikoueteralnog refluksa na dobivene rezultate. ISPITANICI I METODE. Analizirana je MAG3 scintigrafija u prvoj epizodi akutnog pijelonefritisa kod 31 djeteta (medijan 2.5 g.) u usporedbi sa statičkim scintigramima dobivenim DMSA metodom. Scinitgrafije su učinjene u istog bolesnika istog dana, unutar 4 sata. Kod 28 bolesnika, nakon 6 ili više mjeseci, navedeni postupak je ponovljen. Uveden je bodovni sustav za procjenu težine bubrežnih parenhimskih lezija kao i za procjenu urodinamskih promjena za MAG3 scintigrafiju. Međusobno su uspoređeni rezultati dobiveni s MAG3 i DMSA i to u akutnoj fazi bolesti i nakon liječenja (na kontroli), te je izvršena usporedba s ultrazvučnim nalazima. REZULTATI. Kod usporedbe uočenih bubrežnih lezija, jasnih ili dvojbenih, nalazi MAG3 i DMSA su se podudarali kod 57/62 bubrega, s osjetljivošću MAG3-a od 98 %, te specifičnošću od 78 %. Kod usporedbe samo jasnih parenhimskih lezija, nalazi su se podudarali kod 60/62 bubrega, osjetljivost MAG3-aje bila 93% a specifičnost 100% .. Prosječni broj bodova po bubregu u akutnoj fazi bolesti iznosio je 4.9 za MAG3, 5.1 za DMSA, dok je na kontrolnoj scintigrafiji bio statistički značajno manji (0.8 i 1.3 boda uz p<0.0001). Rezultat odgovara kliničkom nalazu prema kojem je došlo do kompletnog oporavka 26 od 28 djece koja su se javila na kontrolni pregled. Znakovi urodinamskih smetnji u odvodnom sustavu bubrega nađeni su kod 77% bolesnika u akutnoj fazi bolesti, te samo kod 24 % kontrolnih ispitivanja (p<0.0001). Ultrazvučna ispitivanja su pokazala bitno lošije prepoznavanje upalnih promjena u odnosu na scintigrafske metode, osjetljivošću od 61 %, te specifičnošću od 78% u odnosu na DMSA. Vezikoureteralni refluks je postojao kod 40 % pregledanih pacijenata (9/22). Kod VUR pozitivnih bolesnika jasne lezije na bubrežnom parenhimu nađene su na 67 % bubrežnih jedinica, za razliku od VUR negativnih (N=13) gdje su one bile prisutne u 37% slučajeva. ZAKLJUČAK. Pod strogo kontroliranim kliničkim i tehničkim uvjetima dokazano je da MAG3 dinamička scintigrafija pruža pouzdanu kvalitativnu i kvantitativnu detekciju upalnih bubrežnih oštećenja parenhima u akutnom pijelonefritisu, kao i dokazivanje njihove sanacije nakon liječenja, te za navedenu detekciju nije potrebno raditi DMSA scinitgrafiju. Štoviše, s MAG3 se mogu uočiti urodinamske smetnje i diferencirati ih od eventualnih drugih uzroka na kontrolnoj scintigrafiji. Obje scintigrafske metode su se pokazale bolji dijagnostički doprinos u dokazivanju i praćenju bubrežnih parenhimskih promjena u odnosu na ultrazvučnu metode. Algoritam za obradu bolesnika s kliničkom slikom akutnog pijelonefritisa bi stoga, u sklopu inicijalne obrade, trebao uključivati scintigrafiju s MAG3.